Ne güzel söylemiş Mevlana; “Hava kararıp, sevgili gözüne çirkin görünmeye başladığında ona daha fazla yaklaş.” Çocuklar; istemediğimiz, doğru bulmadığımız, bizi zıvanadan çıkaran davranışlar sergilemeye başladığında aslında bize en fazla ihtiyaç duydukları zamanın bu an olduğunu söylemeye çalışırlar. İşin içinden çıkamadıklarında durum onlar için daha da kötüleşir. Çocuğun zihni yaşadığı olay ne kadar kötüyse bu…
Çocuklar çevreyi gözleyerek öğrenir. Bu gözlemlerden hareketle belli sonuçlara varacak MODELLER (şema) oluşturur ve bir sonraki olayı TAHMİN ederler. Bu dönemde tahminleri doğru çıkan çocuklar daha doğrusu elinden geldiği kadar değişmeden kalabilen ebeveynlere sahip olan çocuklar daha az kaygı yaşarlar. Ancak bulundukları ortamın karışık olması ve etraftaki insanların TAHMİN EDİLEMEYEN DAVRANIŞLARI bu işi zorlaştırır.…
Psikoterapi insanın hayatını değiştirir mi? diye bir soru sorulsa buna kesinlikle evet derim. Peki, bunu nasıl yapar? sorusunun cevabı ise bakış açımızda zamanla meydana gelen genişleme ile denilebilir. Mesela; Sosyal fobiden müzdarip bir birey, yaptığı her hareketin takip edildiğini ve olumlu karşılanmadığını düşünür. Yani dar bir açıdan hayata bakmaktadır. Psikoterapiyle bir müddet sonra…
Pam LEO; ”Çocuklara kötü hissettirerek, daha iyi davranmalarını sağlayamayız. Çocuklar ancak iyi hissedince iyi davranırlar.” der. Hamileliğin 8. ayında, yani hala çocuk annesinin karnındayken LİMBİK SİSTEM diye de tarif edebileceğimiz duygusal beyin neredeyse tamamen gelişmiş durumdadır. Yani çocuk bir olayın duygusal tonunu kavrayabilir durumdadır. Bununla birlikte KORTEKS; dil, konuşma, plan yapma, muhakeme, ders çıkarabilme,…